Akweny wokół Elby, jej zatoki i porty doskonałe są na żeglarską majówkę, sakramentalną „tygodniówkę” i najlepiej dwutygodniowy rejs.

Ze względów logistycznych dogodnymi do wypadu mogą być, posiadające bazy czarterowe mariny w Castiglioncello, Cecina i San Vincenzo. Do Pizy lecimy samolotem (można też do Rzymu) i stamtąd pociągiem (tanio) do którejś z wymienionych marin. Oczywiście można też autem lub autobusem. Bardziej ambitni mogą pierwszego dnia śmignąć na Capraię (32 Mm) i po południu do Bastii Port Vieux (27 Mm). By kolejnego dnia kierować się ku Elbie do Marciana Marina (35 Mm) lub Marina di Campo (37 Mm).

Już z daleka rośnie przed nami zielona wyspa ze szczytem Copanna (1018 m). Gdy zdecydujemy się na dwa tygodnie, program można rozszerzyć o Livorno (ciekawe) i Viareggio (drogie) na północ – na Morze Liguryjskie i o wyspę Giglio* oraz marinę Cala Galera* (Porto Ercole) – na południe, na Morze Tyrreńskie.

W obu wariantach najlepiej jest startować o 06:00 i zawczasu rezerwować miejsce w marinie (Bastia Port Vieux nie rezerwuje). Przy opłatach należy posługiwać się dokumentem jachtu, gdyż na okładkach znajdują się reklamówki o zawyżonych parametrach. Wiatry na M. Liguryjskim kształtuje głównie niż genueński i wiatry z NW (maestral) i W (lewante).

„L’ISOLA VERDE”, czyli „Zielona Wyspa” – tak właśnie w operetce ujął ją jej piewca, urodzony na niej, kompozytor Giuseppe [Józef] Pietri, z librettem Carla Lombardo i Luigi Bonelli’ego.

Giuseppe urodził się w 1886, w wiosce Sant’Ilario w gminie Marina di Campo. Miał ogromną pasję do muzyki, dlatego matka kupiła mu fortepian, lecz niebawem zaczął grać na w miejscowym kościele.
Pierwszych nauk muzycznych udzielił mu przybyły z Ameryki mistrz Miliani – to on zauważył talent chłopaka. Następnie studiował w konserwatorium w Mediolanie i jako 24-letni muzyk zapoznał się z Puccinim. Głównie komponował opery i operetki, które przyniosły mu dużą popularność. Pierwszą udaną operę wystawiono w 1910 roku. Był twórcą włoskiej operetki lirycznej i zwany jest królem operetki – jego arie śpiewał Pavarotti i wielu innych.
Zaś jego ulubioną operetką była „L’isola verde” (1929); w wywiadzie z dumą mówił: „To jest wyspa Elba, kraina, w której się urodziłem. To jest Toskania, toskańska wyspa owego czasu. Urzekające melodie o naszym pięknym morzu były inspiracją mojej muzyki … ”.
Treścią operetki jest czas, gdy Napoleon przebywał na wyspie. Zakochała się w nim Marinella, która jest już zaręczona z Patachille, którego teraz zaniedbuje. Wszyscy oprócz żandarmów wiedzą, że cesarz planuje ucieczkę z wyspy. Marinella chce mu w tym dopomóc, organizując bal dla angielskich oficerów. Napoleon w tym czasie ucieka, a przebrany za niego Patachille upija się i ją uwodzi. Zostaje zdemaskowany; Marinella mu przebaczy, jeśli pokaże, kim naprawdę jest. Arie: „Le bombole di Napoleone” (Lalki Napoleona), „La felicita e a vinci” (Szczęście zwycięża), „L’ombra di Napoleone” (W cieniu Napoleona), intermezzo – legenda królowej Elby.

Tekst i zdjęcia: Marian Lenz

Więcej na ten temat przeczytacie w jesiennym „Morzu”